قوله تعالى‏

بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان‏

الْحمْد لله ستایش نیکو خداى را الذی خلق السماوات و الْأرْض که او بیافرید آسمانها و زمین و جعل الظلمات و النور و تاریکى شب آفرید و روشنایى روز ثم الذین کفروا پس ایشان که کافر شدند بربهمْ یعْدلون (۱) آمدند و با خداى خویش انباز گفتند.

هو الذی خلقکمْ او آنست که بیافرید شما را منْ طین از گل ثم قضى‏ أجلا آن گه درنگ را کیى ساخت و أجل مسمى عنْده و کیى است نام زد کرده بنزدیک وى ثم أنْتمْ تمْترون (۲) و آن گه شما که بیگانگان‏اید در شک مى‏پیچید.

و هو الله فی السماوات و اوست الله نام و در آسمانها است، و فی الْأرْض یعْلم سرکمْ و جهْرکمْ و نهان شما و آشکاراى شما میداند در زمین و یعْلم ما تکْسبون (۳) و میداند آنچه میکنید.

و ما تأْتیهمْ و نمى‏آید بایشان منْ آیة منْ آیات ربهمْ سخنى از سخنان خداوند ایشان إلا کانوا عنْها معْرضین (۴) مگر که از آن روى گردانیده مى‏باشند.

فقدْ کذبوا بالْحق اکنون که دروغ زن گرفتند کار راست و سخن درست، لما جاءهمْ چون بایشان آمد فسوْف یأْتیهمْ آرى آید بایشان أنْباء ما کانوا به یسْتهْزون (۵) خبرهاى آنچه افسوس میکنند بر آن.